Whitsunday Islands

Helemaal vergeten te zeggen, maar we hebben Dingo's gezien op Fraser.
Dit zijn wilde honden en is mogelijk de oudste hondensoort ter wereld...Leuk detail.

Na het ruige en primitieve leven op Fraser Island terug naar de bewoonde wereld; Hervey Bay. Ons hostel 'Flashpakkers' op aanraden van anderen reeds gereserveerd. Eenmaal aangekomen aan wal, werden we opgehaald door Bill, de eigenaar van 'Flashpakkers'. Bill was een erg behulpzame man, die veel voor zijn gasten over had. Toen we het hostel binnen stapten, hadden we echt een 'Wauw-gevoel'; eindelijk een schone, luxe en ruime plek. Het hostel bestaat circa een jaar en was voorheen een 'dancing'. Dat verklaart de ruimte van de keuken. Samen met Brenda, Ester, Brett, Jade & Ina, onze slaapkamers bekeken. We hadden zowaar een stortdouche. Drie keer raden wat we als eerste deden...;-) Niet alleen de douche was een zaligheid. Ook de 'laundry' hebben we goed benut. Fantastisch, heb nog nooit met zoveel plezier een bonte en witte was gedraaid ;-) De trommels waren zo groot, dat de was van ons drieën erin paste.

Wifi was GRATIS, echt uniek..dat zie je niet veel. Men was dan ook volop bezig met Skypen. Die dag was voor mij de eerste keer dat ik het thuisfront via Skype kon bereiken. Alleen erg jammer, dat het geluid het niet deed...Achja, we zagen elkaar en met gebarentaal kom je een heel eind ;-)
's Avonds een boodschapje gedaan en bij de Thai een afhaal besteld...want onze voornemens om zelf te koken waren we al gauw vergeten. Die avond heerlijk geslapen in onze schone...stapelbedjes en de volgende ochtend stond er een ontbijtje klaar.
Cereals, worden hier veel gegeten. Ook stond er als broodbeleg 'Marmite'. Dit is een smeersel wat zout, plantenextracten en kruiden bevat...Net alsof je een schep zout in je mond neemt. Gelukkig was er ook pindakaas....iets waar zeer zeker mijn voorkeur naar uit gaat!
Toen iedereen ontwaakt was, zijn we nog eens rond de tafel gaan zitten om onze verdere plannen te bespreken. Bill was zo lief ons alle tips mee te geven. We vroegen dan ook het hemd van zijn lijf. Brenda en ik wilden net als de rest heel graag naar Whitsunday Islands...op aanraden van Sil. Een boottocht was wat we graag wilden, maar één overnachting leek ons meer dan genoeg, we hadden namelijk best al veel strand gezien...verwend klinkt dat hè? Jade en Ina, waren al klaar met de planning, toevallig hetgeen waar Brenda en ik naar op zoek waren. Uiteindelijk besloten voor hetzelfde jacht te kiezen. En jahoor, ze hadden nog plaats!

Die dag was een regeldag, want om onze tocht verder door te zetten, moesten we toch 'een' vorm van vervoer kiezen om naar Airlie Beach af te reizen. Want vanaf deze plaats vertrekken de boten richtig Whitsunday Islands. En ja mensen, het werd tóch weer de nachtbus. Er was echt geen andere mogelijkheid, dus ben maar overstag gegaan...en toen zat ik nog niet eens op de boot ;-)
Ester, was de enige die de busreis een dag later geregeld had. Brett wilde nog een dag naar 't plaatsje 1770 om te surfen en te motorcrossen. Ester wilde net als ons een boottrip maken, maar koos voor een drie daagse ipv een twee daagse trip samen met Brett, Anna & Ed.
Anna & Ed, kwamen met de bus rond 20.00 uur aan in Hervey Bay, samen uiteten was daarom een 'must'.

Jullie hadden gelezen over overstromingen in Oz. Nee, die hadden we gelukkig niet meegemaakt, maar wel storm en enorme regenbuien. Ook zo tijdens het eten...met bakken kwam het uit de hemel, binnen 5 seconden was je door en doornat. De eigenaar van het restaurant, was zo goed om ons met de auto terug naar het hostel te brengen.
Nog even een kiekje bij het afscheid en daarna verlieten we Ester...wetende dat we ook haar weer tegen zouden komen.
Ina, Jade, Brett, Anna & Ed gingen met de Greyhound bus, Brenda en ik met de Premier MS bus. Het mooie was, dat wij volop ruimte hadden. De Greyhound zat prop vol! Ik heb het er dan ook van genomen... De nachtrit verging me dit keer stukken beter. Deze bus was schoon, heb geen beestjes gezien en heb zelfs een paar uur mijn ogen dicht kunnen doen. Redelijk fris kwamen we de volgende dag aan op het zonnige Airlie Beach.
Bill had ons geadviseerd naar 't hostel Backpackers by the Bay' te gaan.
Airlie Beach is niet groot maar heeft volop uitgaansgelegenheden. Hij vertelde ons: “Leuk om op te zoeken, maar niet om midden in te zitten”, vandaar dit hostel. We werden opgehaald bij de bus. Samen met Jade en Ina een vier-persoonskamer gehuurd. Die dag kwam er niet echt veel uit onze handen. Toch een beetje moe van de reis misschien? Eerst gezeten aan het zwembad en vervolgens het stadje ingetrokken. Heb daar nog een nieuwe bikini gekocht.
Ze slijten hier namelijk snel, als je ze iedere dag aandoet :-)

's Avonds afgesproken om samen te eten. In de tussentijd waren Anna & Ed ook gearriveerd. Hoe je het ook draait of keert, je komt mekaar toch wel weer ergens tegen, zie je wel.
Ook zagen Brenda en ik de engelsman Stuart, en nee hij vliegt niet. ;-) Die had een dágtrip naar Whitsunday Islands geboekt. Twee dagen zou net niet in zijn planning passen. Uhm, tijdgebrek? Wat klinkt dat decadent,hè. Denk dat we gewoon allemaal té veel willen.

Fish & chips was het diner voor die avond. Ina, was 'even' gaan liggen. Maar dat 'even' is een middag en een nacht geworden, dus die hebben we bij het avondeten niet meer gezien.
Een mooie picknicktafel uitgezocht aan weer zo'n buitenzwembad en daarna nog even snel een duik genomen...toen kon het nog, dus 'Why Not'?
Vervolgens buiten een biertje genuttigd, want de temperatuur was heerlijk daar.
Met 'live music' op de achtergrond...altijd gezellig!

Jullie weten inmiddels, uitslapen is er niet bij deze vakantie... ;-)
Volgende ochtend stond de wekker dan ook op 06.30 uur.
Om 08.00 uur werden we in de haven verwacht, maar ja...dat was een heel eind lopen!Snel uitchecken, backpacks in de lockerruimte, rugtasje mee en klaar.
Ik had de jongen bij de receptie lief aangekeken en gevraagd ons te kunnen brengen met het busje, anders redden we het niet. En ja, gelukkig...hij deed het. Met zijn vieren en nog iemand stapten we in. Hij had echter wel even een aanloop nodig; het busje was namelijk volgeladen en de
entree van het hostel lag in een dal. Aangezien er een wel heel licht motertje in zat, was plankgas zeker niet overbodig. Even stonden we bijna stil op het randje van de top, maar gelukkig rolden we de goede kant door. Achja en anders bestaat er altijd nog zoiets als DE REM!
Pap, deed me aan Frankrijk denken, alleen stonden we toen stil om een andere reden ;-)

Aan de haven werd het steeds drukker. Stuart was inmiddels ook gearriveerd en zat op een wel heel toeristische boot. Wij echter zaten op een jacht. Onze boot heette Walzing Matilda. De groep waar we ons bij aansloten bestond voornamelijk uit duitsers. Daarnaast nog een Zwitsers stel, die zwitsers-duits praatten...echt NIET te begrijpen deze taal en nog een Engels stel. De crew bestond uit een kapitein en zijn assistent. De capitein kwam uit Nieuw-Zeeland en zijn lieftallige, maar een wat 'wicked' assistent kwam uit 't rustige gedeelte van Australië. Hij werkte met toeristen, maar volgens mij had hij een hekel aan drukte én.... toeristen.
Ja, hij had wat vreemde trekjes, maar was hij tegen ons heel aardig.
Eenmaal aan boord, ons bedje uitgezocht; gezellig met z'n vieren op een ruimte van 3 x 2m.
Het weer was stralend, op het dek alle ruimte en er werd voor ons gekookt.
Na een paar uren varen, werd het jacht voor anker gelegd. Tijd om te zwemmen...maarrrr niet geheel zonder risico. Aangezien het februari was, was het echt kwallen-tijd. Om te voorkomen dat je door de 'jellyfish' gestoken wordt, werd ons geadviseerd 'stingersuits' aan te trekken. Een wel heel charmant pakje ;-) Zoals in ieder land moet je tekenen voor gevaar voor eigen leven. Had me goed laten informeren en begrepen dat alleen de 'box jellyfish' echt gevaarlijk kan zijn. Hele kleine kans, dat we die tegen zouden komen. Bovendien laten ze niet iedereen het water induiken om vervolgens met 15 man naar het ziekenhuis te moeten...zo denk ik maar. Hup, stingersuits aan en gaan!
Snorkels mee, want de onderwaterwereld is daar prachtig. Flippers mochten we niet aan, om te voorkomen dat we het koraal zouden beschadigen. Heb de mooiste scholen vissen gezien, in allerlei kleuren en maten en natuurlijk het koraal. Ook was er een 'turtel', oftewel en schilpad getraceerd. We raakten niet uitgekeken, maar na zo'n anderhalf uur in het water te hebben geploeterd wilden we toch weer graag op het droge. De avond tijdens de ondergaande zon gebarbequed aan boord.
Die nacht heerlijk geslapen, maar dat gold niet voor iedereen...een aantal waren goed zeeziek. Denk dat mijn vliegbenen, ook een soort van zeebenen zijn ;-) Nee, die dag hoefden we niet uit te checken, wat een opluchting! We vaarden verder naar de Whitsunday Islands: een eilandengroep voor de kust van Queensland. Met Whitehaven Beach en de Great Barrier Reef.

Uiteraard, konden we niet met onze grote jacht aanmeren bij deze eilanden, daarom mochten we aan boord springen van een rubberbootje en deze bracht ons naar het eiland. Omdat je daar net als in Nederland eb en vloed hebt, waren we aan een tijd gebonden. Het jammere was dus, dat er heel veel toeristen daar tegelijkertijd aankomen.Onze 'assistent' ging met ons mee om een kleine rondleiding te geven.Voordat we het eiland opgingen vroeg hij, of je ingespoten wilde worden met 'poison'. Dit tegen de muggen. Lekker sarcastisch, want hij gebruikte het zelf uiteraard niet ;-)
Inderdaad, White heaven Beach. Echt zoals op het plaatje en ik overdrijf het niet.
Blauwe zee en witte stranden, zo hebben we daar baby-haaitjes gezien en een pijlstaartrog, deed me gelijk aan Steve Irwin denken.
Tussen de vele toeristen kwamen we wederom Anna, Ed, Brett & Ester tegen. Altijd leuk om weer bekenden te zien.

Helaas werd het die middag slecht weer, storm op komst. Donkere lucht en veel regen. Prima dag om weer aan wal te gaan.
Terug naar het hostel 'Backpackers by the Bay' en daar nog een nachtje vertoefd. Even opladen voor onze verdere trip, want de volgende dag werden we bij de touringcar verwacht voor een rit naar Cairns. Ik werd zowaar herkend door de buschauffeur...