Couch Surfing

Hallo Nederland!

Een beetje uitgehost?
Terwijl jullie nog met een (lichte) kater zitten, zal ik jullie bezig houden met een nieuw verhaal....
Nance..let op...daar komt ie...

Om even terug te komen op mijn ' Two Dollars Card' . Net voordat ik de bus in wilde stappen richting Brisbane, ben ik langs een, zogenaamd, Optus Winkel gegaan in de hoop dat zij mij konden helpen, want ja, zo heb ik niets aan de kaart en niets aan de '10 dollars credits' die ik erop heb laten zetten. In de winkel hadden de jongens er nog een hele kluif aan, het voor elkaar te krijgen. met z'n tweeen hdden ze er naar gekeken. Uiteindelijk was het gelukt. ik had het zelf niet kunnen doen, zeiden ze. Dus dat was fijn om te horen. Nog snel een zonnebril gekocht en hop de ' fijne en schone' Premier MS bus in
Toch wel een beetje jammer, Byron Bay te verlaten. Was stiekem goed vertoeven. De rit duurde ongeveer drie uur. Het was dit keer, goed te doen. We hadden een vreselijk grappige buschauffeur...nee, deze deed zich NIET voor als de medicijnman, Eef.
Met veel humor en enthousiasme stelde hij zich voor en deed huishoudelijke mededelingen, maar niet op een standaard manier. Daarnaast had hij veel zelfspot. Onderweg, toilet stop gehad bij een wel heeeeel bijzonder toilet. Alles ging automatisch! Het mooiste van al was dat er een ' wachtmuziekje' was! Althans dat dacht ik. Dus voor de mensen die buiten stonden te wachten was het aangenaam vertoeven. Als het pianomuziekje stopte, ging de deur open en kon de ander er in. Deurtje dicht en toen begon het muziekje weer, maar niet zomaar een muziekje, het was een compleet concert dat veel luider in het toilet dan buiten het toilet te horen was....Zoiets als die 80 decibel van het ' Wake Up' hostel. Blijkbaar was dit bedoeld om alle mogelijke geluiden die men op het toilet zou kunnen produceren geheel te overschrijden. Nou San, deze had ook wel in je thema toilet-foto's gepast ;-)

Eenmaal in Brisbane aangekomen, kwamen we Matt uit Atlanta weer tegen. Dezelfde jongen die we zagen bij de bushalte in Sydney. Dat gebeurd vaak; reizigers die je weer tegen komt...'irgend wo anders' gedurende de reis. Hij wilde ook vertoeven in Brisbane, waar hij vrienden had wonen. Blijkbaar had hij overal in Australië vrienden wonen, enfin.
Maar dit keer werden WIJ ook ergens verwacht bij een ' kennis' ...
In Nederland had ik niet alleen contact met Brenda maar ook met ene Eline. Een jonge meid van 36, die al vier jaar in Australië woont. Ze had me alvorens ik vertrok al vele tips gegeven en mocht ik besluiten naar Australie te komen, dan was ik welkom om bij haar te 'couch surfen' .
Het begrip couch surfen is wellicht alleen bekend bij de backpackers; eigenlijk betekent het gewoon logeren bij iemand...

Volgens sommigen lijk ik op Sophie Hilbrand en aangezien ik graag bij de mensen thuis kom, zeg ik: BNN, NU WE ER TOCH ZIJN....DEZE KEER TEST IK DE GASTVRIJHEID VAN BRISBANE! :-)

Brenda, vond het een OK Idee en daarom besloot ik Eline op de valreep...want zo gaat mijn hele vakantie... een mailtje te sturen. Direct kreeg ik antwoord en wist alvorens we de bus in stapte richting Brisbane, dat we bij haar konden verblijven; no worries ;-) Er was genoeg plek voor twee personen. GEREGELD!
In Brisbane, zijn we vanaf het station naar het water gelopen. Ja, we durfden het toch nog aan, een stukje met de trein te gaan....Dit keer ging het goed.
Daar zagen we, voor ons, wat nieuws: een openbaar zwembad, dat voor iedereen gratis toegankelijk is.
Omdat je niet zomaar overal in de Oceaan mag zwemmen, vanwege die enge beesten hier, biedt de gemeente deze zwembaden aan. Kan men toch ergens verkoeling vinden.
Het is heel mooi opgezet; strandjes , watervalletjes en zelfs lifeguards. Een echt nep strand, zeg maar.
Met een temperatuur van zo'n 30 graden is het niet zo verwonderlijk dat velen er gebruik van maken. Brenda en ik vonden dit een prima plek om even onder een boom te schuilen, totdat Eline thuis zou zijn. Met onze backpacks tegen de boom, hadden we een heerlijk stoeltje gecreërd. Zo konden we alles gade te slaan.
Om 16.00 uur belde Eline, ons te laten weten, dat ze thuis was. Ze was zo lief ons op te willen halen met de auto. Erg prettig, gezien onze zware backpacks. Na een korte zoektocht vonden we haar en stapten we in. Binnen 10 minuten waren we bij haar appartement.
South Bank is de buurt waarin ze woont en mochten naar de 11e verdieping om daar onze spullen te deponeren. Daar vertelde ze ons dat ze ook nog een huisgenoot heeft. Geen probleem, één kon op de bank en de ander op de grond slapen. Gelijk werden we uitgenodigd een drankje te nuttigen met vriendinnen van haar. Al lopende hebben we vluchtig wat meer van Brisbane kunnen zien. Wij als rasechte Nederlandsers zijnde, hadden het plan te gaan fietsen in Brisbane, maar Eline rade ons dat af, aangezien het er erg heuvelachtig is en met die hitte is dat niet zo makkelijk. Bovendien zijn WIJ het fietsen wel gewend, maar de Ozzies niet, vaak wordt je door automobilisten over het hoofd gezien. Niet zo veilig dus. Dit plan werd daarom geschapt.
Na een half uurtje lopen kwamen we bij een bar. Wij schoven aan bij twee vriendinnen van haar en trakteerden de meiden op een wijntje. ' Cheers, op het goede leven!'

Tot onze verbazing kwam er een fotograaf vragen of hij een foto van ons mocht maken voor de lokale krant. Voordat we het wisten werd er een kiekje van ons gemaakt en nu zijn we dus bekend in Brisbane ;-) Laten we hopen, dat het daadwerkelijk de lokale krant was...De meiden sturen ons het na, dus wellicht dat we thuis het bewijs vinden in onze brievenbus.
Het was gezellig met Eline's vriendinnen en daarom besloten we nog een drankje te doen. Van hun hoorde ik, dat het heel gebruikelijk is te BBQ-en, buiten in de openlucht. Ik had er wel van gehoord, maar het nog niet gezien. Mijn voorstel was dan ook, als we toch voor niets bij Eline mogen logeren, dan bieden wij jullie een BBQ aan. Zo gezegd, zo gedaan. Brenda en ik gingen inkopen doen.
Ik weet de vegetariers onder ons zullen dit niet leuk vinden, maar ik vond, dat we kangaroo vlees MOESTEN eten. Aan de ene kant wil ik ze graag knuffelen, aan de andere kant wil ik ze proeven...ik weet, dit klinkt heel tegenstrijdig.
Voor de Australiers zijn kangaroo's net zoiets als konijnen bij ons...er zijn er namelijk genoeg van.
Na de inkoop, hup weer naar South Bank gereden.
Langs het water zijn inderdaad een aantal BBQ's geplaatst die op gas werken. Iedereen mag daar (ook weer gratis) gebruik van maken. Dat zijn wel leuke dingen!
Eline begon al gelijk te kokkerellen. Een van de vriendinnen van Eline had haar huisgenoot meegenomen.
Het komt hier vaak voor dat men een huisgenoot heeft. De kosten voor de huur zijn hoog. Door deze te delen, hou je, heel begrijpelijk, weer wat meer over voor andere dingen

We hadden een prachtig uitzicht, zo 's avonds laat, lekker eten, bevonden ons in goed gezelschap en hadden het ook daar weer naar ons zin.

Rond 22.00 uur waren we uitgegeten en reden terug naar Eline's appartement. Haar huisgenoot was nog wakker. " Verrassing, we hebben twee logees" Blijkbaar heel gewoon, zal wel vaker gebeuren. Brenda ging die nacht op de bank slapen, dus letterlijk ' couch surfen' ...en ik, ik deed aan 'ground surfen'.
Al gauw waren we vertrokken en droomden van onze volgende ervaring....
Ondanks de moeheid, werd ik wakker omdat ik het toch een beetje koud had. Wilde heel zachtjes een deken uit de kast pakken, maar wist niet dat er op die deken een glazen weegschaal lag. Inderdaad, die viel op de grond en dàt gaf een oorverdovend geluid. Denk dat heel de flat wakker was, maar niemand gaf een kick...Nee, het was niet stuk en mijn tenen waren nog heel.

Volgende dag stond Eline klaar om te vertrekken naar Byron Bay, voor een weekendje weg. Wij mochten nog even in haar appartement vertoeven om het één en ander uit te zoeken voor onze volgende trip.
Namens het programma: " Nu we er toch zijn", kan ik haar persoonlijk mede delen, dat ze goud verdiend...gegeten, gedronken en geslapen. Bedankt Eline voor je gastvrijheid!

Ja, we wilden naar Frayser Island, maar wanneer vertrekt er een tour en waar moeten we zijn.? Na lang gepieker, gewoon maar op de bonne fooi vertrokken richting Noosa.

Noosa, een schattig plaatsje, met een mooie haven en bootjes.!Tikkeltje duur en het trekt daarom mensen met een dikke portemonee aan. Ook backpackers zijn er veel te vinden, die daar naar school gaan om Engels te leren. Tevens is het net als Byron Bay een surfers-paradijs.
We pikten Nomad Backpackers hostel uit om te slapen en hebben direct navraag gedaan naar een tour. We hadden veel geluk; de volgende dag, zou er een groep vertrekken naar Frayser Island en er waren nog, jawel, twee plaatsen beschikbaar. Boeken dus! We verbleven wederom in een slaapzaal met 8 mensen. Dit keer mensen die allemaal vroeg naar bed wilden... het bestaat.

Ene Stuart ontmoet, een Engelsman, die alleen aan het reizen was. Deze zachtaardige jongen nam ons mee naar een plek waar we gratis konden internetten. Nee, niet alleen de Zeeuwen, maar ALLE Nederlanders ' ben zuunig'.
Bij een restaurant bleek je WIFI te hebben, dus wij gingen daar langs, om te kijken waar we het beste ontvangst hadden en zochten toen een plekje op de trap. Op deze manier konden we fijn surfen (maar dan zonder golven) om te kijken wat we na Frayser Island konden gaan doen en hoe we daar moesten komen. Heel lang hebben we van alles uit lopen zoeken., tot vervelends toe, maar niets is uit onze handen gekomen...Dan toch maar weer alles op de bonne fooi. Ontbijtje gekocht, onze tassen gepakt in het donker, want men sliep al om 22.00 uur...en wekker gezet om circa 05.45 uur.

Mijn hemel...weer zo vroeg...